به نقل از «ایسنا»

نماز حقیقی، نمازی است که در آن توجه به جامعه وجود داشته باشد

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۲۸۶۷۱

ایسنا/لرستان عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان گفت: نماز حقیقی، نمازی است که در آن توجه به جامعه وجود داشته باشد نه فقط توجه به خود.

علی فتح‌الهی، در کرسی علمی، ترویجی با موضوع «فلسفه نماز؛ چرایی، چیستی و کارآیی» که در سالن جلسات شهید میربهرسی دانشگاه لرستان برگزار شد، به عنوان ناقد این کرسی علمی ترویجی در رابطه با معنای انفاق و اینکه چیزی را بخشیدن بدون چشم‌داشت، خودش نوعی عبادت است، اظهار کرد: این نوع بخشیدن، معامله ­کردن با خداست، انفاق هم فقط از نوع مالی نیست؛ در هر چیزی که خداوند به‌عنوان توانایی به انسان داده است می‌توان انفاق کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: انسان دارای ساحت‌های مختلف وجودی است؛ همه این ساحت‌ها در نماز باید وجود داشته باشد؛ برای مثال، این نماز است که به ما می‌گوید به فکر همسایه و سایر شهروندان هم باشیم.

فتح‌الهی در بخشی از گفته‌هایش شعرهایی از مولوی بیان کرد با این رویکرد که نماز حقیقی، نمازی است که در آن توجه به جامعه وجود داشته باشد نه فقط توجه به خود، اظهار کرد: نماز، فقط یک تکلیف فردی مدنظر اسلام نیست؛ همه ادیان، دارای نماز هستند؛ بعد اجتماعی در نماز هست؛ الگوی این موضوع هم نماز حضرت امام علی(ع) است که حین نماز خواندن به فرد نیازمند، کمک می‌کند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان گفت: ابعاد تربیتی، اجتماعی، وقت‌شناسی، ارتباط نماز با طبیعت و ... بسیار مهم است و می‌تواند در این زمینه، یک کرسی نظریه‌پردازی برگزار کرد که با کرسی علمی، ترویجی، تفاوت دارد.

نمازگزار حقیقی از هر نظر برای دیگران الگوست

در ادامه حجت‌الاسلام عابدین درویش‌پور، رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی و عضو هیئت علمی این دانشکده، ارتباط و هم‌نشینی بین نماز با دیگر حوزه‌های معنایی همچون ایمان، ولایت، انفاق، اطعام، اقتصاد و ... را توضیح داد و گفت: نماز و روزه بایستی در ارتباط با دیگران معنا پیدا کنند؛ انسان باتقوا و عادل در رابطه با دیگران و اجتماع، معنی پیدا می‌کند.

وی با بیان اینکه نماز به‌دنبال آن است که خوبی‌ها، فضیلت‌ها و ارتباطات بین انسان‌ها را گسترش بدهد و اساس این ارتباطات، توحید و اخلاق باشد، اظهار کرد: یکی از آسیب‌ها در جامعه ما این است که به خوبی، فلسفه نماز را نمی‌دانیم؛ نماز فراهم‌کننده آرامش انسان‌هاست.

درویش‌پور نماز را مایه آرامش دانست و افزود: هرکسی هم به این آرامش برسد به سوی معنویت پرواز می‌کند، نمازگزار حقیقی و انسان مؤمن از هر نظر برای دیگران الگوست.

در این کرسی علمی، ترویجی، پس از بیان دیدگاه‌های ارائه‌دهنده و ناقدان، اعضای هیئت علمی و دانشجویان حاضر در کرسی نیز ‌نظرات خود را بیان کردند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری کرسی آزاداندیشی دانشگاه لرستان وجود داشته هیئت علمی کرسی علمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۲۸۶۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلّمان، قافله‌سالاران کاروان روشنگری

ایسنا/لرستان واژه‌ها در وصف وجود مبارک معلم عاجز و زبان‌ها در بیان فضایل اساتید بزرگوار قاصرند.

اول معلم خلقت، همان خداوندی است که در سوره عَلُق فرمود «بخوان به نام پروردگارت، همان کس که به وسیله قلم آموخت» پس بدانیم که معلمان جایگاه والا و رفیعی دارند.

جهان هستی جلوه‌گاه صفات خداوندی است آنجایی که از صفت جمیل بودن خداوند یاد می شود این صفت خداوندی را می‌توانیم در جنگل‌ها، گل‌ها و کوه و دشت ببینیم.

صفت دیگر که به قادر بودن خداوند اشاره می‌کند می‌توان قدرت خداوند را در هستی دید اما وقتی می گوید «ان الله علیم» صفت علیم و عالم بودن در معلم جلوه گر شده و تجلی می یابد و چنانچه هر جامعه ای به معلمان خودش ارزش و احترام بگذارد قطعاً آن جامعه به پیشرفت می رسد و استعدادهایش شکوفا می‌شود.

واژه‌ها در وصف وجود معلم عاجز و زبان‌ها در بیان فضایل اساتید بزرگوار قاصرند. چه می‌توان گفت در توصیف انسان‌های فرزانه‌ای که وجود پر برکتشان ترجمان شایسته‌ی آیات الهی و تبلور حدیث شریف «ان العلما ورثه الانبیا» است.

معلمی، آغازی بی پایان است و بزرگان درست گفته‌اند که بهترینِ مردم، معلم می‌شوند و آموزگارانی انسان‌ساز و فرداپرداز.

شناختی که از جاده علم و عقل عبور می‌کند؛ انسان را به سرزمین دانایی، رهنمون می‌سازد و این همان چیزی است که لازمه ساختن یک جامعه با نشاط و آگاه برای نیکو زیستن است. آموزگارانی که راه تعلیم و تربیت را هموار و جان تشنگان را به دریای معرفت، سیراب می‌کنند سزاوار ستایش و قدرشناسی هستند.

بلاشک، انعکاس ذهن پویا و خلاقِ معلمان است که در جامعه آینده ما متبلور می‌شود؛ معلمی که کردار و رفتارش مصداق درس‌ها و توصیه‌هایش باشد، دانش آموزانی شایسته، شهروندانی مسئول و با اخلاق و مردمانی قانونمدار تحویل جامعه خواهد داد.

معلمان خالصانه آموختن را برای جوانه‌های زندگی معنا می‌کنند و قافله‌سالاران کاروان روشنگری هستند؛ دانش‌آموزانی که ریشه در نگاه معلمان گرانقدر این مرز و بوم دارند بی‌گمان، میوه شیرین و ماندگارِ انسانیت خواهند داد.

اساس هستی بر تربیت انسان بوده و رکن اصلی در تربیت انسان معلم است. معلمی یک هنر است و هنر به سراغ معلم و معلم به سراغ هنر می‌رود و هر انسانی نمی‌تواند هنرمند و معلم باشد.

معلمان طلایه داران پیشرفت و تعالی در کشور بوده و معلم ماندنی‌ترین واژه علم‌آموزی در تاریخ ثبت شده و نام و اندیشه معلم از بدو خلقت تا برای همیشه ماندگار بوده و خواهد بود.

جامعه با تمام نقاط قوت خود محصول فکر و هنر معلم است، خود معلم و جایگاه معلم هم نشان دهنده فکر و هنر جامعه است یعنی با هم ارتباط تنگاتنگ دارند.

۱۲ اردیبهشت، روز ستایش دانایی، تعهد و عشق به رشد و تعالی جامعه است. این روز فرصت مغتنمی است تا از معلمان عزیز به عنوان پیشوایان فکری و فرهنگی جامعه، تجلیل و قدردانی شود.
تقدیر و تجلیل از مقام معلم نباید منوط به یک روز یا هفته باشد، معلمان در تمامی سال مورد تقدیر هستند.

نقش معلم در جامعه نقش پیامبری است و معلمی در سازندگی کشور و نیروهای انسانی جامعه نقشی بی‌بدیل داشته و روز بزرگداشت معلم، روز تکریم عشق و ایثار و روز تجلیل از کسانی است که شهد شیرین علم و دانش را جرعه جرعه در جان‌های تشنگان زلال معرفت جاری می‌سازند.

تاریخ پرافتخار ایران زمین و آثار فرهنگی به جا مانده از شخصیت‌های علمی و فکری، نشانگر جایگاه والای تعلیم و تعلم در این سرزمین است و بی‌تردید پشتوانه این تاریخ پرافتخار، عالمان و معلمان گمنامی هستند که همت بلند آنان، گنجینه فاخری از معارف و شخصیت‌های علمی را برای ملت ما ساخته و زمینه‌ساز فرهنگ و تمدن شده است.

آری روز معلم روز قدردانی از زحمات کسانی است که عاشقانه در میدان و سنگری قرار گرفته‌اند تا نسلی را تربیت کنند که آینده‌ در دستان آن‌هاست.

انتهای پیام